মনোভাৱ (চুটিগল্প ), অনুবাদ: ছোলেমান আলী
ছেমে বিশ্বাস কৰিছিল যে মনোভাৱেই সফলতাৰ চাবিকাঠি, কেৱল ব্যৱসায়ত নহয়, জীৱনতো। তেওঁ প্ৰতিজন গ্ৰাহকক উষ্ম হাঁহি আৰু মৰমলগা কথাৰে সম্ভাষণ জনাইছিল। তেওঁ নিজৰ কৰ্মচাৰীসকলক পৰিয়ালৰ দৰে ব্যৱহাৰ কৰিছিল আৰু তেওঁলোকেও গ্ৰাহকক একে সন্মান আৰু উষ্মতাৰে ব্যৱহাৰ কৰিছিল।
এদিন লিজা নামৰ এগৰাকী যুৱতী দ্য ব্ৰু হেভেনত আহিল। তাই জীৱনৰ কঠিন সময়ৰ মাজেৰে পাৰ হৈ গৈছিল, আৰু পৃথিৱীখন যেন আন্ধাৰ ঠাই যেন লাগিছিল। ছেমে তাইক লক্ষ্য কৰি নিজৰ সাধাৰণ হাঁহি এটা মাৰি ওচৰ চাপি আহিল। সি কথা-বতৰা এটা আৰম্ভ কৰিলে আৰু লিজাই নিজকে তেওঁৰ আগত মুকলিকৈ কোৱা যেন পালে।
কফি একাপ খাই ছেমে মনোভাৱৰ ওপৰত নিজৰ দৰ্শন শ্বেয়াৰ কৰিলে। সি তাইক ক’লে যে জীৱনটো যিমানেই প্ৰত্যাহ্বানজনক নহওক কিয়, আমাৰ মনোভাৱেই সকলো পাৰ্থক্য আনিব পাৰে। তেওঁ ক'লে, "জীৱনটো কফিৰ দৰেই। কেনেকৈ বনাব লাগে তাৰ ওপৰত নিৰ্ভৰশীল। বীন বা পানী নিয়ন্ত্ৰণ কৰিব নোৱাৰি, কিন্তু শক্তি, মিঠা আৰু কেনেকৈ উপভোগ কৰিব লাগে নিয়ন্ত্ৰণ কৰিব পাৰি।"
জীৱনৰ প্ৰতি নতুন দৃষ্টিভংগীৰে অলপ লঘু অনুভৱ কৰি লিজাই কফি দোকানৰ পৰা ওলাই গ’ল। কেৱল কফিৰ বাবেই নহয় তাত পোৱা ইতিবাচকতা আৰু উৎসাহৰ বাবে তাই নিয়মিতভাৱে দ্য ব্ৰু হেভেনলৈ আহিবলৈ ধৰিলে।
ছেমৰ মনোভাৱৰ পৰা অনুপ্ৰাণিত হৈ লিজাই নিজৰ জীৱনটো ঘূৰাই অনাৰ সিদ্ধান্ত ল’লে। শিল্পৰ প্ৰতি থকা আকৰ্ষণক অনুসৰণ কৰিছিল, নিজৰ সমাজত স্বেচ্ছাসেৱী কাম কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰিছিল আৰু আনৰ প্ৰতি দয়ালু হোৱাৰ প্ৰচেষ্টা চলাইছিল। লাহে লাহে কিন্তু নিশ্চিতভাৱে তাইৰ জীৱনটো ভাল দিশলৈ সলনি হ’বলৈ ধৰিলে।
সময়ৰ লগে লগে লিজাৰ জীৱনৰ পৰিৱৰ্তন ঘটিল, আনকি তাই নিজাকৈ আৰ্ট ষ্টুডিঅ’ও খুলিলে। তাইৰ মনোভাৱ সলনিৰ কৃতিত্ব কফি দোকানখন আৰু ইয়াৰ মালিক ছেমৰ বাবেই দিছিল, যিয়ে তাইক দেখুৱাইছিল যে ইতিবাচক দৃষ্টিভংগীয়ে মানুহৰ জীৱনৰ গতিপথ সলনি কৰিব পাৰে।
"দ্য ব্ৰু হেভেন"ৰ উন্নতি অব্যাহত আছিল, কেৱল ইয়াৰ উৎকৃষ্ট কফিৰ বাবেই নহয় কিন্তু ইতিবাচক মনোভাৱৰ শক্তিক উদযাপন কৰা ঠাই হোৱাৰ বাবে। ছেমৰ উত্তৰাধিকাৰ কেৱল তেওঁৰ ব্যৱসায়তেই নাছিল; তেওঁ স্পৰ্শ কৰা জীৱনবোৰত আৰু সেই অগণন লোকে শিকিছিল যে মনোভাৱ সঁচাকৈয়ে এটা পূৰ্ণতাপূৰ্ণ আৰু সুখী জীৱনৰ গোপন উপাদান।
⚘️⚘️⚘️⚘️⚘️
Comments