Once upon a time in a small village, there lived a kind-hearted man named Raj. He was known throughout the village for his willingness to lend a helping hand to anyone in need.
এসময়ত এখন সৰু গাঁৱত ৰাজ নামৰ এজন সৌজন্য মনৰ মানুহ বাস কৰিছিল। যিকোনো আৰ্তজনক সহায়ৰ হাত আগবঢ়াবলৈ ইচ্ছুকতাৰ বাবে তেওঁ সমগ্ৰ গাঁওখনতে পৰিচিত আছিল।
One rainy evening, a heavy storm hit the village. The wind howled, and the rain poured relentlessly. Raj was sitting by the fireplace, enjoying the warmth of his home when he heard a desperate knock on his door. He opened it to find an old woman drenched from head to toe, shivering with cold.
এদিন বৰষুণৰ সন্ধিয়া এটা প্ৰচণ্ড ধুমুহাই গাঁওখনক আগুৰি ধৰিলে। বতাহে হাউলি উঠিল, বৰষুণেও অদম্যভাৱে ঢালি দিলে। জুইশলাৰ কাষত বহি ঘৰৰ উষ্ণতা উপভোগ কৰি থকা ৰাজে দুৱাৰত হতাশজনক টোকৰ মৰা শুনিলে। দৰজাখন খুলিয়েই তেওঁ মূৰৰ পৰা ভৰিলৈকে তিতি থকা এগৰাকী বুঢ়ীক ঠাণ্ডাত কঁপি থকা দেখিলে।
Without hesitation, Raj invited her in, offered her a warm blanket, and a cup of hot tea. The old woman introduced herself as Mrs. Patel, a widow who had been caught in the storm while trying to get home after visiting her daughter's house.
কোনো সংকোচ নকৰাকৈ ৰাজে তাইক ভিতৰলৈ মাতিলে, গৰম কম্বল এখন, আৰু গৰম চাহ একাপ আগবঢ়াই দিলে। বৃদ্ধাগৰাকীয়ে নিজৰ পৰিচয় দিলে এইবুলি মিচেছ পেটেল নামৰ বিধৱা এগৰাকীয়ে, যিগৰাকী কন্যাৰ ঘৰলৈ গৈ ঘৰ পাবলৈ চেষ্টা কৰি থাকোঁতে ধুমুহাত আবদ্ধ হৈ পৰিছিল।
Raj not only provided her shelter for the night but also offered to accompany her home the next morning to ensure her safety. Mrs. Patel was deeply grateful for his kindness and accepted his offer. The following day, they navigated the muddy and flooded paths to her house, and Raj made sure she was safe and sound.
ৰাজে কেৱল ৰাতিৰ বাবে আশ্ৰয় দিয়াই নহয় পিছদিনা ৰাতিপুৱা তাইৰ নিৰাপত্তা সুনিশ্চিত কৰিবলৈ ঘৰলৈ যাবলৈও আগবঢ়াইছিল। শ্ৰীমতী পেটেলে তেওঁৰ এই দয়াৰ বাবে গভীৰ কৃতজ্ঞতা প্ৰকাশ কৰি তেওঁৰ প্ৰস্তাৱ গ্ৰহণ কৰিলে। পিছদিনা বোকাময় আৰু বানপানীৰে ভৰি থকা বাটবোৰেৰে তাইৰ ঘৰলৈ গৈছিল আৰু ৰাজে তাইক সুৰক্ষিত আৰু সুস্থ হৈ থকাটো নিশ্চিত কৰিছিল।
News of Raj's act of kindness spread throughout the village, and he became even more respected and loved by his neighbors. His willingness to lend a helping hand had not only made a difference in Mrs. Patel's life but also inspired others in the village to be more compassionate and helpful to one another.
ৰাজৰ এই সদয় কামৰ খবৰ গোটেই গাঁওখনতে বিয়পি পৰিল, আৰু ওচৰ চুবুৰীয়াই তেওঁক আৰু অধিক সন্মান আৰু মৰম কৰা হ’ল। সহায়ৰ হাত আগবঢ়াবলৈ তেওঁৰ ইচ্ছাই শ্ৰীমতী পেটেলৰ জীৱনত পৰিৱৰ্তন আনি দিয়াই নহয়, গাঁৱৰ আনসকলকো ইজনে সিজনৰ প্ৰতি অধিক দয়ালু আৰু সহায়কাৰী হ’বলৈ অনুপ্ৰাণিত কৰিছিল।
From that day forward, Raj's home became a symbol of kindness, where anyone in need could find warmth, shelter, and a friendly face willing to offer a helping hand. And in the heart of the village, the spirit of unity and assistance thrived, making it a better place for everyone.
সেইদিনাৰ পৰা ৰাজৰ ঘৰখন দয়াৰ প্ৰতীক হৈ পৰিল, য’ত যিকোনো আৰ্তজনৰ উষ্ণতা, আশ্ৰয় আৰু সহায়ৰ হাত আগবঢ়াবলৈ ইচ্ছুক বন্ধুত্বপূৰ্ণ মুখ এখন বিচাৰি পালে। আৰু গাঁওখনৰ মাজমজিয়াত ঐক্য আৰু সহায়ৰ মনোভাৱে ফুলি উঠিছিল, যাৰ ফলত সকলোৰে বাবে এখন উন্নত ঠাই হৈ পৰিছিল।
No comments:
Post a Comment